Έτσι έγιναν τα γεγονότα, φίλε μου, και δεν ξέρω αν θ’ αντιλέγεις. Ένας είναι και μοναδικός ο κόσμος τούτος, ο κόσμος που μας δόθηκε να ζούμε από την φύση και της δοθήκαμε κι εμείς, άνθρωποι θνητοί μαζί με τους θεούς μας, συντρόφους που τους θέλαμε, τον δρόμο δήθεν να μας δείχνουν κάποιες φορές. Μάθαμε, λοιπόν, στον κόσμο τούτο άνθρωποι και θεοί μαζί να ζούμε, να δημιουργούμε και να πεθαίνουμε, να πονάμε και να ξαναγεννιόμαστε, να προδίδουμε και να εκδικούμαστε. Την ελευθερία, όμως, ν’ αναζητούμε, όταν υποπτευόμαστε αυτό που είναι, τουλάχιστον στην σκέψη όσοι μπορούμε, στην άγρια σκληρότητα να ενδίδουμε κάποιες φορές, αλλά και πάλι άνθρωποι, άξιοι του κόσμου τούτου, του δικού μας, να παραμένουμε.
